ایرانیان قرنها به خبرگی و مهارت در امور مالی، محاسباتی و حسابداری، زبانزد جهانیان بوده اند؛ به طوری که نظام مالی و 

اداری امپراتوری بیزانس در قرن هفتم میلادی، به تقلید از اصلاحاتی بوده که در قرن ششم میلادی در تشکیلات مالی

 اقتصادی، پولی و حسابداری ایران به دست انوشیروان صورت گرفته است. برخی از اصطلاحات بانکداری امروز از قبیل واژه

 «چک» از اصطلاحات فارسی قدیم بوده که به غرب راه یافته است. علاوه بر این، کلمه «دوان» در زبان فرانسه که به معنای

 «گمرک» می باشد، از لفظ فارسی «دیوان» گرفته شده است . همچنین، کلمه «کراسه» در زبان فارسی باستان

 به معنای « دفتر و دستک» (حساب و کتاب) آورده شده است

نخستین مهارتها در گستره موضوعهای مالی، بانکی و حسابداری در ایران را به استناد الواح کشف شده در «بابل» و به دوران

«فریدون» نسبت می دهند. در دورانی که می توان بابل را پایتخت ایران به حساب آورد، اسناد و قراردادهای مالی مهم نوشته بر

گل را در کوره می پختند تا از خطر نابودی ایمن بماند . مخارج بزرگان دربار و حتی شخص پادشاه، بدون استثنا

و به دقت بازبینی و حسابرسی می شده است

از زمانی که حسابداری به عنوان یک علم کاربردی برای تمام کسب و کارها شناخته شد مدت زیادی نمی گذرد

 در واقع سالها گذشت تا توانستیم ببینیم که به مرور کسب و کارهای بسیار کوچک و حتی مغازه دارها نیز به فکر استفاده از

خدمات مالی و مالیاتی  افتاده اند و از تاثیر این خدمات در کسب و کار خود آگاهی پیدا کرده اند

اما این پیشرفت متوقف نشده و اکنون شاهد این هستیم که حسابداری در کسب و کارهای مختلف به عنوان امری تخصصی

شناخته می شود و در کسب و کارهای بزرگ حتی یک تیم بزرگ حسابداری وجود دارد که هر کدام بخشی از فرآیندها و امور

 مالی را پیگیری می کنند. برای مثال یک حسابداری امور مربوط به حقوق و دستمزد کارکنان رسیدگی می کند و دیگری

حسابداری مالیاتی (حسابداری امور مالیاتی) را پیگیری می نماید